امام صادق (علیه السلام ) راز و رمز گرفتاریهای دنیایی مومنان را
این گونه بیان فرمودهاند.
قال الصادق(ع)إنَّ فی کِتابِ عَلیٍّ(ع) إنَّ أشَدَّ النَّاسِ بَلَاءً النَّبیّونَ ثُّمَ
الوَصیُّونَ ثُّمَ الأمثَلُ فَالأمثَلُ وَ إنَّما یُبتَلَی المُومِنُ عَلَی قَدر أعمالِهِ الحَسَنَةِ
فَمَن صَحَّ دِینُهُ وَ حَسُنَ عَمَلُهُ أشتَدَّ بَلَاؤُهُ وَ ذَلِکَ أنَّ اللهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَم یَجعَل
الدُّنیا ثواباً لِمُؤمِن وَ لَا عُقُوبَة لَکافِر وَ مَن سَخُفَ دینُهُ وَ ضَعُفَ عَمَلُهُ قَلَّ
بَلَاؤُهُ وَ أنَّ البَلَاءَ أسرَعُ إلَی المُومِنُ التَّقیِّ مِنَ المَطَرِ إلَی قَرَار الأرض.
امام صادق (ع ) می فرماید :درکتاب حضرت علی(ع) آمده: شدیدترین
بلاها در بین آفریدگان، نخست به پیامبران و سپس به اوصیاء می رسد
و آنگاه به مثل و شبیه ترین مردم به آنها. مومن به مقدار نیکی هایش
آزموده می شود. هر کسی دینش درست و کارش نیک باشد، بلایش
شدیدتر است، چرا که خدای عزوجل دنیارا نه مایه پاداش مومن قرار
داده و نه وسیله عذاب کافر. اما آن که دینش نادرست و کارش سست
باشد، بلایش اندک است. بلا به انسان مومن پرهیزکار زودتر از باران به
سطح زمین میرسد.
اصول کافی(ط-الاسلامیه) ، ج2 ،ص259
نظرات شما عزیزان: